Do przyjaciol...

Taki zwykly dzien, podobny do innych
I tysiace spraw, kartoteki zdarzen
Niepotrzebnych, blahych, waznych i niewinnych
Lecz bez rezerwacji na najmniejsze z marzen.

Beznadziejnie szaro, ponuro i smetnie
Przesypuje zycia piasek codziennie przez palce
I gdzies w glebi duszy cos powoli wiednie
I dopala plomien w egzystencji walce.

Lecz kiedy ogarnia mnie chwila zwatpienia
I nie mam juz nadziei na pomyslny dzien,
Podajecie mi dlonie abym wyszla z cienia,
Bo WY jestescie jasnosc, a reszta to cien.

I jak slepiec co niespodziewanie odzyskuje wzrok,
Gdy z otchlani do swiatla powola go los,
Juz mi jasniej i mych mysli nie otacza mrok,
Bo mi dusze rozswietla Wasz zyczliwy glos.

Gdy hustawka nastrojow dopadnie mnie czasem
I depresja kamieniem milowym przytloczy,
Wy sprawiacie, ze nie czuje sie poza nawiasem,
Wasza tkliwa serdecznosc murem mnie otoczy.

Tak jak czlek spragniony u zrodla wreszcie sie napoi,
Czujac sie szczesliwym dopelnieniem chwili,
Takim Wy mi zrodlem przyjaciele moi
Jestescie - i pragne byscie zawsze byli!

autor

Betty Morris

Napisany: 2005-06-26 Dodano: 2008-01-30 14:01:32

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie