Do tego który żyje

Czesławowi Miłoszowi

Tylko białą goliznę widzę -
- Chłodną podupadłość nadziei
I oczy wiarą przenikliwie
Spoglądają ponad wszystko…

Rozumiem cię bez słów
Bez szmeru zimnych warg
Pogrążonych w dziwnych
Ścieżkach nowości…

Dotykam twoich gorących
Od zakrzepniętego lodu rąk
A ty pozostajesz sobą
Bez ruchu ponad wszystko sobą

Kolejna klepsydra czas przelicza
Zanurzając się w głębinach
Tego czego zwykliśmy nazywać
Życiem – pragnieniem – wszystkim

Ale ty jesteś inny – lepszy!
Na ciebie piach żniwa już nie pada
Tylko gdzieniegdzie jakieś
Marne pojedyncze krople może smutku

Ty żyjesz ponad wszystkim!
W swoim małym kącie fantazji
Umieszczonym w wielkich szczytach
Między przeklętymi dolinami egzystencji

autor

Nil Admirari

Dodano: 2004-12-14 17:40:10

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie