Do utraty zmysłow

W głowie go szukam,
chcę poczuć ten zapach,
twój smutek, samotności mnogie
i w dłoniach schować twarz.

Krzywą rzęsą przeczesywać
szare od dymu tęcze,
niewinną w mur bić
by w bieli skrywać swą trwogę.

W deszczu płodnych metafor
okowy wolnej miłości mnie ranią,
więc zmywam z siebie ten grzech,
gdy zabrakło przy tobie tchu.

I teraz nie widzę barw bladych,
woni zatęchłych nie czuję
tchnieniem żeber nie kruszę-
bez ciebie, cynicznie dziękuję.

autor

Merenwen

Napisany: 2009-03-22 Dodano: 2009-03-22 21:13:31

Ten wiersz przeczytano 767 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie