Do weny

Siedzę, myślę...
Nie przechodzisz...
Nie pomaga nawet gryzienie ołówka...

O tajemnico wiecznej chwały...
O bohaterko ludziej pamięci...
Jesteś jak woda na pustyni...
Jak chleb dla głodnego...
To Tobie składano hołdy...
To Tobie oddawano swe życie...
To Ciebe odwiecznie szukano...
To Ty spełniałaś marzenia...
To Ty zniewalałaś umysły...
Nie! Nie chcę!
Nie mogę!
Być ttylko Tobie oddana...
Tobie wierna...
Od Ciebie zależna...

autor

Smutna Filozofka

Napisany: 2006-09-20 Dodano: 2006-10-25 20:35:09

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie