Dobrym kwiatom

O cudowna różo! Szlachetna bez granic.
Tyś wzorem od wieków dla nas doskonałych.
Dlaczego więc różo, jeden ma Cię za nic,
A inny Cię ścina dla woni wspaniałych?

Twój charakter różo czczę nad wszystkie Bogi.
Ty nie knujesz zdrady, siostry nie zabijasz.
O najdoskonalsza! Padam pod Twe nogi.
Nie klniesz, nie ciemiężysz, Ty się nie upijasz.

Czemu Homo sapiens Twoich rad nie słucha?
Czemu Cię najmilej widzi z ściętą głową?
Czyżby ma „rodzina” ślepa była, głucha?
Czy też Twe wskazówki niepotrzebną mową?

Ty o byt nie walczysz. Na los nie narzekasz.
Dajesz swoje gardło w najpiękniejszych latach!
Nie wierz moja różo w uczciwość człowieka.
Nie wierz tez i we mnie – małą cząstkę świata.

autor

Gacek

Napisany: 2006-08-08 Dodano: 2006-08-08 07:56:32

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie