Dojdę
Jeżeli zmęczy mnie zbyt długa droga,
Wśród kwiatów sobie przysiądę.
Że mój cel jest daleko, nie szkodzi,
I kiedyś zapewniam was dojdę.
Do białej brzozy się lekko przytulę,
Na pniu jej mą głowę położę.
Nim dotrę do celu, odpocznę chwilę.
I kiedyś na pewno tam zdążę.
Posłucham jak ptaki śpiewają wysoko,
I znajdę chwilę wytchnienia.
A potem znów w dalszą drogę wyruszę,
Do celu – do kresu istnienia.
21.01.2009
autor
Nalka31
Dodano: 2009-01-21 01:36:10
Ten wiersz przeczytano 1028 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Oby ta droga była jak najdłuższa, bo nie wiadomo co
przyniesie cel tej podroży. Najgorsze jest to że jest
nieunikniony, i że droga może się skończyć
niespodziewanie..
Pięknie , romantycznie i z nadzieją-pozdrawiam!
Powiem Ci że uwielbiam tego typu tematykę wierszy, ma
bardzo dużą mądrość w sobie treść tego wiersza, mówi o
duchowości, temacie bardzo mi bliskim, pozdrawiam
optymistyczna podróż przez życie
Z wielkim ciepłem i spokojem opisałaś "kroczenie
człowieka" aż do celu jakim jest kres istnienia tu na
ziemi!
Każdy dojdzie, każdy zdąży, ale nie ma się gdzie
śpieszyć. Lepiej jak najczęściej odpoczywać wśród
kwiatów.
Mimo trudów i wybojów życiowej drogi, twoje sjesty na
łonie natury dla nabrania oddechu są urocze:))
Wiersz nieźle poprowadzony, może się podobać.
Podróż przez życie-pięknie jest tu opisana.Pozdrawiam
tak żeby droga życia zawsze tak piękna była nikt by z
niej niezbaczał:))) podoba mi się poz.
zanim dojdzie się do kresu warto się
zatrzymać,posłuchac śpiewu ptaków,zapatrzec na
otaczające piękno,bo potem moze juz byc za
pózno.Pozdrawiam.
Lekki przyjemny spacer przez życie.Podoba mi się .
Podoba mi się ten spokojny melancholijny klimat
Twojego wiersza , który nastraja optymistycznie do
dalszej podróży przez życie z małymi przystankami ,aby
nasycić się w pełni pięknem otaczającego świata i
kiedyś dojść do kresu wędrówki.
Pięknie opisałaś podróż przez życie... Każdy z nas
musi kiedyś dojść do kresu...