Dojrzewanie...

Byłam kiedyś bogata...
bo pełna byłam świata...
Były we mnie motyle...
i las i morze i kwiatów tyle!
Było we mnie słońce... i przyjaciele...
Były ich radości i kłopotów ich wiele...
Była we mnie miłość i żywa wiara...
bo wiedziałam co to modlitwa i ofiara...
Była we mnie muzyka - jak ja Baha kochałam!
I jego utwory nawet sama grałam!
Był we mnie chleb z masłem i z pianką kakao!
Nigdy nie grymasiłam - wszystko mi smakowało!
Fascynowały mnie biedronki i ich śmieszne kropeczki...
Byłam szczęśliwa gdy składałam z papieru łódeczki...
Czytałam tyle wierszy i baśnie i bajki...
Chodziłam do ogrodu zrywać niezapominajki...
Byłam życzliwa, pogodna, radosna...
Taka naturalna... zwyczajna... nie wyniosła...
A teraz? Teraz chyba "dojrzałam"...
Tamtego już nie ma, lecz nie opustoszałam...
Cały świat zastąpiłam TYLKO SWOIMI sprawami...
kłopotami, uczuciami, myślami...
Zamnknęłam się w sobie jak żółw w okronej skorupie...
i czekam na kogoś kto skorupę tą rozłupie...
Kogoś kto pokaże mi znów drogę do ludzi...
Kogoś kto mną potrząśnie, ze złego snu obudzi...

autor

Aguś-Nisia

Napisany: 2006-04-07 Dodano: 2006-07-28 09:28:10

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie