DOJRZEWANIE
w swej młodzieńczej naiwności
człowiek tylko piękno widzi
uwierzy pierwszej miłości
nigdy jej się nie powstydzi
życie uczyć go zaczyna
z wiekiem nabiera mądrości
zawiedzie nawet dziewczyna
gdyż zapomni o wierności
choć przyjdzie rozczarowanie
to poddawać się nie warto
czas wyznaczy znów zadanie
trzeba zagrać nową kartą
oczy otworzą się z wiekiem
na to życie trudne szare
innym stanie się człowiekiem
lecz utraci w ludzi wiarę
ono skrywa tajemnice
to co przeszło nie powróci
rzuca wyzwań rękawicę
nie należy się tym smucić
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2019-09-13 07:47:43
Ten wiersz przeczytano 652 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Ciekawa refleksja a dojrzewanie jest ważne elementem
życie.
Miało być: "którzy doceniają głos Twój -Janku" - i
dalej - jak w kom. zawartym niżej. - Przepraszam!
:)
Ja dołączę do tych, którzy oceniają głos Twój - janku
- wynikajacy z doswiadczenia. - podpisuje się pod
komentarzem Anny. - dodam tylko, ze często - wiarę w
ludzi, ktorej człowiek nie musi utracić - oprze na
bardziej prawdziwych przeslankach.
Pozdrawiam serdecznie:)
Cały wykład dał Polak patriota i nic tu dodać - każdy
ma swoje zdanie i doświadczenie w tym zakresie.
bardzo życiowy tekst
Chciałoby się westchnąć - ech żeby wrócił tamte lata a
ten rozum.
Pozdrawiam Janku :)
choć człowiek nabiera doświadczeń, czasem nawet
negatywnych, ale nie musi tracić wiary w ludzi.
Taka to kolej rzeczy. Młodość rządzi się swoimi
prawami :)
Janku. W casach młodości kawaler dopiero odkrywa świat
kobiet. I dochodzi do wniosku – po cholerę mu to.
Fochy ,dąsy...Woli więc towarzystwo swoich kumpli.
Dopiero jak widzi , że kumple mu się wykruszają , a
sam nic nie złowił i vice versa. Zaczyna się
zastanawiać. A czas leci na jego niekorzyść.
Gdy już sobie znajdzie nagle i niespodziewanie
partnerkę życiową – zaczyna się walka o byt. Pojawia
się potomstwo o które należy dbać.
W pracy zawodowej spotyka się z dwulicowością,
intrygami, donosicielstwem i konkurencją.
To rzutuje na związku.
I albo partnerka dochodzi do wniosku – to chłop dupa
bo nie potrafi sobie dorobić – to albo ona odchodzi
albo on, bo nie potrafi znieść jej wiecznego
jazgotania.
Lub też śmierć jednego z małżonków i odejście dzieci
na swoje- powoduje osamotnienie.
W starszym wieku człowiek to wszystko w sobie
magazynuje
Senior/ seniorka – staja się skarbnica mądrości
życiowej. A do ludzi pochodzi z dystansem…
Pozdrawiam serdecznie dobry wiersz napisałeś))