*dokąd zmierzasz*
w pogoni za dobrami życia doczesnego zatracamy nasze jestestwo........
żywot smutkiem
w konstrukcje wtopionym
często ciężarem
naruszon życia korozją
krocze świata drogami
szukając światłości umysłu
trudno o te zaletę
zarazem mądrość
inteligencje bez domysłu
gdzie tyle bezdusznego
kołtunizmy tłumiącego
ludzkie odruchy
miłości
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.