W dolinie dwudziestu pięciu róż

W dolinie dwudziestu pięciu róż
Tańczą baletnice w rytm szumu wiatru i szmeru potoku
Z rozwianymi włosami i białymi frywolnymi sukniami
Zrywają wianki z głów i rozrzucają kwiaty
Na wszystkie strony świata

W dolinie dwudziestu pięciu róż
Otoczonej zielonymi wzgórzami żyje piękność oczów Twych
Schowana za drzewami lasów, zielonością łąk i błękitem rzeki
Wpatrzona w biel tańczących baletnic
Wirujących w tle zachodzącego słońca

W dolinie dwudziestu pięciu róż
Żyją niewygaszone marzenia o cudownym i niewinnym świecie
O pięknym i beztroskim życiu
I wiankach plecionych na szczęście
I tańcu w promieniach słonecznych

W dolinie dwudziestu pięciu róż
Zachodzące słońce chowa życie
A czerń nocy i jasność księżyca przynosi trwogę
……I żal, i smutek
I łzy w oczach Twych.

autor

Bragi Iduna

Dodano: 2007-03-02 05:18:45

Ten wiersz przeczytano 370 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie