Dom
W opuszczonym domu - zamieszkały duchy
przeszłości,
a kiedyś była tam radość – skowronki -
miłości,
teraz tylko niebo purpurą zachodzi,
nikogo już tam nie ma - nikt tam nie
przychodzi.
Nad domem szarość rozpostarła swe
skrzydła,
szare myszy - szare ptaki - szare myśli,
krążą bure koty, bezdomne straszydła,
w martwej scenerii poczerniałej
strzechy.
Oto jest dom,
dom każdego z nas,
wokół stary sad - pień po starej wiśni,
kiedy lampy zgasną, serce zmarmurzy czas,
oto twój dom,
którego sen - kiedyś też się przyśni.
Komentarze (8)
zmusza do refleksji
pozdrawiam :)
Smutny taki pusty dom, z duchami przeszłości, ostatnia
strofka jak dla mnie najlepsza.
Pozdrawiam serdecznie:)
Piękna refleksja, pozdrawiam :)
Stare, opuszczone domy zawsze mają w sobie jakąś
tajemnicę ale tylko gniazda rodzinne potrafią smuć
opowieści...
++ :))
bardzo dobry refleksyjny - przemijanie i wspomnienia
...kiedyś chcieliśmy wyrwać sie z domu kusił nas swiat
przygody a teraz tęsknimy za tamtym czasem i atmosferą
naszych domów ;-)
pozdrawiam
Bardzo fajny:)Udało mi się odbudować dom mega
dzieciństwa i to jest piękne:)pozdrawiam cieplutko:)
Dom mojego dzieciństwa pozostały ruiny w małej wiosce
Żułwino...często płaczę gdy wspomina piękne chwile u
babci...pozdrawiam i dziękuję.