Dom samotnych dusz,,,,,,
kochani zbliża się Boże Narodzenie nie zapominajmy o tych co zostali sami
W pewnym miejscu
w pewnym mieście
stoi dom ,
dom pełen samotnych dusz
nikt o nim nie pamięta
nikt nie odwiedza
taki cichy i ponury
pełen smutku i bez wiary
w oknach widać tylko twarze
jak maski bez wyrazu
oczy patrzące przez szybę
smutek w sercu i zapomnienie ...
autor
Wioletta Więckowska
Dodano: 2014-12-09 18:32:06
Ten wiersz przeczytano 675 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Prostota tkwi w szczegółach
Pamiętajmy o samotnych zawsze.Pozdrawiam:)
Swietny wiersz i bardzo dobrze ze to poruszylas,
bardzo wazny temat..
Fajowo piszesz i to się ceni. Prosto, a jednak
poetycko.
Bardzo smutny i przejmujący wiersz... oby było więcej
takich ludzi, którzy zauważają jak wielu spośród nas
potrzebuje obecności drugiego człowieka...
Nos przy szybie w brudnym oknie,
jedyna w tym pociecha,
że jednak nie moknie.
Lecz samotność jak cierń,
w sercu wierci dziurę
i myśli przy szybie takie ponure.
Pozdrawiam serdecznie
A dużo jest takich samotnych, opuszczonych,
wyglądających prze okno, nadsłuchujących szelestu za
drzwiami. Pozdrawiam.
Poruszasz ważny społeczny temat. Nie wypada mi nic
więcej powiedzieć niż saba. Nie zapominajmy o
samotnych, dobre przesłanie wiersza. Pozdrawiam:)
Czas świąteczny się zbliża więc nie powinno być takich
twarzy dobry wiersz przypominajka pozdrawiam
Nie zapominajmy o samotnych, dobre przesłanie.
Pozdrawiam bardzo serdecznie