Dom... spokojnej starości
Zwiotczałe myśli pstryk światło zgasło
zbiera paciorki jak dobre słowa
gdzieniegdzie jeszcze tycie uśmiechy
tramal i z bólem rozstała głowa
fotel zaskrzypi stary bujany
już otulone szalem po oczy
wspomnienia piękne i te szalone
wszystkie te lata jakoś przeskoczyć
księżyc przyjaciel w kolorze włosów
czasem zapomni że życia głodni
było minęło na skraju łóżka
w opustoszałych sercach samotni
Komentarze (10)
Starość jest smutna, samotna , bo nie mozna już swojej
młodości spotkać.
Smutne.Moja Mama jest na tym etapie we własnym
domu.Jest już nawet bez wspomnień.Wiersz o Niej mam w
szufladzie.Może się odważę pokazać.Pozdrawiam.
Niestety, tak jak powiedział Skaut, starość ciągle się
przybliża - z każdym kolejnym dniem. To smutne, gdy
człowiek na starość zostaje sam (pomyślałam o mojej
babci, która jest sama w domu 500km od swojej
rodziny). Ładny wiersz. Pozdrawiam ciepło.
Przepiękny wiersz...zatrzymał mnie. Pozdrawiam.
podoba mi sie - starosc jak szklanka wody - wypijana
codziennie - bez smaku i upragnionych odwiedzin
bliskich- pewnie maja wazne sprawy - dzieciak
narysowal przeciez pierwszy rysunek- poruszyl prawda -
pozdro
Chory człowiek niewiele zwraca uwagi na otoczenie, dom
i co w nim. Ból nie pozwala myśleć o radościach życia,
a myśli krążą tylko wokół tego, jak pozbyć się bólu.
Tramal, lek silnie działający przeciwbólowo, mimo iż
ma szkodliwe działanie na organizm człowieka, jest w
tym przypadku jedynym ukojeniem.Nie udała się starość
Panu Bogu.Często właśnie na starość zostajemy sami,
lub samotni, często wśród tłumu.To smutne i wiersz
jest smutny, dziesięciozgłoskowy.
Wiersz smutny, nie wyjawia pozytywnych cech domu o
którym każdy marzy.
Bardzo ciekawy wiersz. Starość zbliża się do każdego z
nas nieubłaganie.
Dzis aby podkreslic Ci metafory , ktore najbardziej
przypadly mi do gustu jest trudno , poniewaz
musialabym przekopiowac caly wiersz . Natomiast ten
tramal uzyles znakomicie ..tak wlasnie lubie
zastosowane nazw zwiazanych z medycyna weglug ich
znaczenia . Wyszlo super !
Gdy życie wszystko z serca wymiecie, choć w domu,
człowiek sam na tym świecie.