DOM SPOKOJNEJ STAROŚCI?
Układają mam życie na brudno
dopasowują puzle zysków i strat
a my
milczymy dla świętego spokoju
przytakujemy jak nakręcone pozytywki
Żyjemy w zamkniętym pokoju
świecie ciszy
Strach przyjaciel zagubionych
Dom spokojnej starości
Tresowane pokojowe pieski
szczekają na rozkaz
Kojce ludzkich uczuć
Zamknięty oddział
lamus starca
Antykwariat smutku
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2008-03-05 08:01:04
Ten wiersz przeczytano 469 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
piękny wiersz... daję czas na zastanowienie, że my też
(jeśli Bóg) da dożyjemy starości i pomyślmy jak
chcielibyśmy być traktowani?? Tak samo traktujmy
starsze osoby, z szacunkiem.... pozdrawiam. kasia22
A zwie się.. spokojnej.. smutny to kraj, gdzie nie
szanuje się ludzkiej godności... gdzie rządzi
pieniądz, fałsz i tylko "ja"... wstrząsnął mną ten
wiersz... jest taki prawdziwy...
wiersz ukazuje rzeczywistość współczesnego świata,
bardzo dobrze napisany wiersz..
W skali od 1 do 10 ode mnie masz 10 (słownie
dziesięć) punktów za trafne ujęcie tematu. Wszystko
jest prawdziwe.