DOM WOSKOWYCH FIGUR
twoja chłodna
nieobecność
lodowym kryształem
w żyłach
zamieniasz bliskość
w dom
woskowych figur
nie spłoną
od zimy
twojego spojrzenia
są bezpieczne
autor
ZOLEANDER
Dodano: 2017-08-01 17:54:37
Ten wiersz przeczytano 793 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Pozwolę sobie za Nureczką.
Pozdrawiam :)
Celnie spisane życie, dobry wiersz.
miłośc zna sposoby na niepowodzenia
Ciekawie.
Miłego dnia :)
Interesujący taki dom, pozdrawiam, :)
Podoba mi się, że bezpiecznie"
Pozdrawiam ciepło :)
pozdrawiam, ciekawy wiersz
Ciekawe zobrazowanie uczuciowej znieczulicy, a ostatni
wers jakby potwierdza jej utrwalenie.
Czas coś z tym zrobić...
Pozdrawiam
Szacun wielki!
Wielkie uznanie. Poetycko napisać o obcości, chłodzie
uczuciowym między ludźmi to wielka sztuka. Pozdrawiam
serdecznie:)
Świetnie Ci wyszedł ten melancholijny, emocjonalny i
wymowny wiersz:) pozdrawiam ZOLEANDER
Bardzo mi się podoba :-)
Witaj. Wosk jak wiemy odpowiednio podgrzany staje sie
bardzo plastyczny, tylko kiedy chlod, moze sie zlamac.
Ciekawie podeszlas do tematu braku uczuc. Moc
serdecznosci.
brawo Jolu, bardzo trafny, metaforyczny tytuł, jak i
gorzki w wymowie wiersz.
pozdrawiam :)
Bardzo wymowny wiersz
Powiało mrozem :( w takim domu bez uczuć wiatr
zatrzaskuje okiennice i drzwi złowrogo czeszcą schody
:( zamiast ludzi snuję się bezduszne cienie bez serc
bez ducha ...:(