W domu
W smutna rocznice, tacie
"Nim liście zżółkną będę w domu,
wiem, jak dąb zdrowy do was wrócę,
poszukam tylko wiatru w polu"
A wiatr się zerwał, w błękit uciekł
by płakać z deszczem. Załkał, zawył,
wściekłą wichurą zaskowyczał.
Wśród trzcin włochatych jak niedźwiadki
wyszeptał krzywdę. W wierzbach przysiadł
zanim jeziora (niebem) obszedł,
w dąbrowie prosił: "dębie pomódl
się a ja gwiazdkę śniegu poślę
w pożółkłe liście. Jestem w domu".
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2016-11-10 01:39:14
Ten wiersz przeczytano 2659 razy
Oddanych głosów: 69
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (71)
Wspaniale napisany, choć tło smutne,
dobrego dnia Ewuniu, pozdrawiam ciepełkowo :)
Dziękuję za komentarz Ewuniu, miło mi gdy mnie
odwiedzasz.
Wzruszający, refleksyjny,
piękny wiersz Stello-Jagódko.
Miłego wieczoru.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję!:))
W domu. W sercu. W pamięci.
Piękny wiersz.
Pozdrawiam:)
Dom to i mój ulubiony temat :) pięknie to napisałas :)
miodzio :) pozdrawiam i głos zostawiam +
pięknie napisany wiersz choć smutna refleksja o
przemijaniu
dziękuje za podpowiedź :)
serdeczności:)
ładnie poetycko
pozdrawiam
Ładna poezja. Pozdrawiam.
Ewciu, bardzo refleksyjny wiersz, mhmmmmmm śmierć o
niej jakoś nie potrafię dobrze myśleć, więc
przepraszam za taki komentarz…
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i mimo wszystko
uśmiech zostawiam:)
piękna poezja...
Ewuniu zachwycasz a jednocześnie wzruszasz do łez
Trudno mi komentować wiersze poświęcone bliskim którzy
przeszli do domu Ojca i teraz cieszą się radoscia
wiekuistą
Pozdrawiam serdecznie
Kawałek dobrej poezji - pozdrawiam ciepło.
Wzruszasz, pięknie pisanym słowem. Ech to nasze życie,
strata bliskich b.boli. Cieszę się że mnie
odwiedziłaś:) Pozdrawiam:)
To smutne nawet przez usta trudno przechodzi.Takie
jest życie Ewo przykro mi.Pozdrawiam serdecznie.