Domy i my

Bo my to domy,
Domy to my,
W domach żyjemy
W domach pustyni się zaszywamy.

Każdy dla siebie,
Każdy przed siebie,
Lecz sam samotny,
Wewnętrznie pusty.

Bo my to puste domy,
Bo puste domy to my.
Jak domy żyjemy
W domach pustyni się zaszywamy.

I tylko drzewo czasem wyrośnie
Drzewo zielone, silne, radosne,
Drzewo wśród pustyń, kamieni
Drzewo mocne, silne, a nic nie zmieni.

Bo my to walące się puste domy,
Bo te domy to my,
A tamten to drzewo zielone, radosne
Docenia odrodzoną i piękną Wiosnę,

I kiedy drzew wyrosną puszcze
Kiedy pokryją ziemski glob,
Wtedy już nic nie będzie puste:
Ziemia i ludzie - szlachetny stop.

autor

violam

Dodano: 2008-10-02 18:31:20

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie