Dopóki rozum
A gdyby czas mój - nieczekany
pogrążył myśli w niepamięci;
po drugiej stronie bramy stanę.
Niech się zadzieje, co mam przeżyć.
A może nawet samej sobie
i ciszy, która przy mnie stanie,
otworzę sztambuch wierszy skromnych,
by pożeglować wspomnień szlakiem.
Lecz w duszy cicho dumam sobie,
że to się może nie wydarzy.
Dopóki myślę, wiersze skrobię
i niepoprawna,ciągle marzę.
autor
magda*
Dodano: 2017-06-24 13:08:09
Ten wiersz przeczytano 949 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Oby, też czasami o tym myślę
Ładnie
Pozdrawiam Magdo
Marzenia same w sobie są miłe :) Pozdrawiam serdecznie
+++
Demencja jest czymś okropnym i dla przeciętnego
człowieka i dla poety.
Pozdrawiam serdecznie