Dorosłem... chyba
https://www.youtube.com/watch?v=x-S9ggjcftw
Po moje i twoje wspomnienia
gdzie słowa graniczą z namiastką
dotykasz mojego sumienia
upajasz wciąż myślą jak własną
i jesteś po stokroć mądrzejsza
oddechem miłości bez granic
osłaniam bezradność w tych wersach
ty kochasz mnie prosto i za nic
tak jesteś zbolała zmęczona
po cichu odganiasz marzenia
choć smutek przestrzega że konam
od niego miłością oddzielasz
nadzieja w cierpliwość ubrana
jak łzami ostatnie westchnienie
przybiegłaś bez chwili wahania
po wiarę że kiedyś się zmienię
autor
m13m1
Dodano: 2019-07-29 01:30:25
Ten wiersz przeczytano 577 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Witaj.
Zmiany nas kształtują na plus, więc chyba warto dla
tej Miłości.
Podoba się wiersz.
Pozdrawiam.:)
"nadzieja w cierpliwość ubrana"
Piękne słowa
Pozdrawiam :)
Piękny wiersz, pozdrawiam
Jeśli czeka na zmianę to znaczy że bardzo musi
kochać...+ ...pozdrawiam.
Dotyk drobnymi krokami,
biegnie gdzieś za nami.
Pozdrawiam pięknie, bardzo zrytmizowany, nostalgiczny
wiersz o miłości, możesz być dumny z niego.
Wiersz może się podobać. Pozdrawiam.
;)
Niech Peel stara się zmienić, bo inaczej nie będzie
zasługiwał na taką miłość. Ogólnie wiersz podoba mi
się. Głosuję. :)