Dorośli...

Mijałam dzieci. Tak małe i drobne.
Odziane w słodkie, różowe sweterki
W ich wieku to jest modne.
Ich buzie promieniste, Uśmiechnięte
JESZCZE bez problemów
Cieszą się życiem i najgłupszym szczęściem
Ciekawe świata bo mają na niego czas.
Dzieci z wyobraźnią tak piękną i barwną.

Mijałam dorosłych, A raczej oni mnie.
Przeciętni, zestresowani zawładnęli wirem tego świata.
Ich twarze bure niczym niebo przed burzą.
Lekiem na problem słynny jednak przereklamowany papieros.
Marzenia pewnie niezbyt wygórowane, nie wybiegają ani trochę po za fantazję.
Czasem mówię do dorosłych "Uśmiechnij się może nie jest tak źle"

NIGDY NIE CHCĘ BYĆ DOROSŁA!

autor

Carolineghotic

Napisany: 2009-04-23 Dodano: 2009-04-23 19:49:07

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie