Dość już tego dobrego
Na tym świecie
to my najbardziej
mamy ręce i nogi
skrępowane sobą -
jedni tym co mają
w głowie a drudzy tym
czego nie mają w sercu -
poza przyzwoitością
poza powściągliwością -
że nam już niełacno
od tego odstąpić
a co dopiero żeby
zrobić krok dalej
krok w nieznane -
strzeż więc nas Boże
od tej naszej dobroci
od takiej świętości
co to nam nie daje
skrzydeł rozpostrzeć
choćby się miało nogi
prędzej wyciągnąć.
autor
jarosław_wiesławski
Dodano: 2012-01-24 19:07:04
Ten wiersz przeczytano 787 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Pierwsza zwrotka jest genialna
ooo... dobre, bo mocne :-)
Ludzie są tylko ludźmi ;) Pozdrawiam :)
płatek róży
Odpozdrawiam i dziękuję za wizytę.
mariat
Bardzo się cieszę z Twojego komentarza, chociaż mniej
drastyczne widzenia i wnioski też mi odpowiadają. A w
każdym razie w jednomyślności coś się zatraca, nawet
jeżeli sporo też można zyskać. Pozdrawiam
uhaha
No właśnie, chyba że Ty jesteś wyjątkiem, ale nie
sądzę. A przynajmniej ton Twojej wypowiedzi (czy mi
się podoba czy nie podoba to, co mówisz) nie brzmi już
dla mnie wyraźnie lekceważąco. Acz głowę za Ciebie nie
daję. Pozdrawiam
:) pozdrawiam
Bardzo poważna myśl rzucona czytelnikowi pod rozwagę i
mądra. Bo też dewotyzm społeczny zabija normalność.
Nie łacno nam skrzydeł rozpostrzeć - hmm...,no. no...