dowody
idzie zima
a ja już przymarzłam
do twojego imienia
mimo zmiennej aury
wciąż czekam
boisz się przedawkować
nie muskam już chwil
nie ubieram w błękit
gdy świeczki zgasną
będzie za późno
pozostanie po nas
pustka
Komentarze (69)
To smutny obraz niedoskonałego związku, w którym jedna
strona wydaje się zaangażowana bardziej niż druga,
wzbudzając uczucie bezradności i pustki, gdy nadzieje
na poprawę sytuacji zanikają.
(+)
_wena_ - dziękuję bardzo :)
pięknie napisane
pozdrawiam serdecznie
Ankhnike - masz rację. Nigdy nie wiadomo ile tego
czasu jeszcze zostało...
Dziękuję i pozdrawiam :)
Jest ograniczona ilość czasu aby zdążyć... pięknie;
pozdrawiam serdecznie.
Sławomir.Sad- dziękuję i pozdrawiam :)
Miłość potrafi czasem być jednostronna i na końcu
rozczarować. Cóż, niezbadane są ścieżki Amora.
Udany wiersz. :)
Ślę moc serdeczności.
Maria Polak- dziękuję za komentarz :)
Smutny wiersz
Pozdrawiam :)
ROXSANA- dokładnie tak, trzeba brać to, co daje życie,
bo zawsze wszystko może się zmienić, my możemy wiele
zmienić...
Dziękuję za komentarz i pozdrawiam :)
Czasami i takim doświadczeniem uraczy nas życie, nie
zawsze i wszystko, to co nam się w nim przydarza ma
różowy kolor...
Pozdrawiam z podobaniem.
elka - poprawka. Chciałam napisać, że lepiej uwalniać
smuteczki poprzez pisanie smutnych wierszy, niż w inny
sposób :)
waldi1 - Pozdrawiam również :)
Tessa50 - jestem rocznik 89' jak w nicku, więc (mam
nadzieję) jeszcze trochę popiszę :) Lubię na smutno,
bo trochę swoich odczuć i myśli muszę przelać na
papier, wtedy na twarzy częściej uśmiech gości, jestem
raczej pogodną osobą :)
Czarek Płatak - i tego się trzymam :)
elka - lepiej skuteczni uwalniać pisząc, niż w jakiś
inny sposób...
Pięknie dziękuję wszystkim za wgląd, za miłe
komemtarze :)
Bardzo mnie cieszy, że tutaj wpadacie. Pozdrawiam!
Smutny przekaz
Pozdrawiam
Może pocieszeniem będzie, że natura pustki nie znosi
;)