Drab – Wszechświat

Jesteśmy na dworze draba tego -
Wszechświatem go zwą – „Wszech” wszak
Wołaj śmiało kolego

Nie „wasza miłość”, nie „magnificencjo”
Nie „panie z nieba” – jeno „Wszech”
Jak się rzekło

Przybytek ten otwarty jest dla każdego
Minimalnego wysiłku wymaga
Otwierasz kosmiczny atlas
Mówisz zaklęcie i już – wysiadasz

I gdy znajdziesz się przed jego pałacem -
A stoją tam zakurzone posągi bogów ludzkości
- Nie musisz manewrować czasem
Dla nich przeminął – tak dla ścisłości

I
Jeśli wszystko to rozszerza się
Jak ciasto drożdżowe
Po prostu zatańczmy wraz z Nim
– panie, panowie

autor

Poukładany

Napisany: 2017-11-18 Dodano: 2017-11-18 01:21:42

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie