Drabina

Przebudzenie, pierwsza myśl
i wątła nić nadziei
w śpiew czyjś.

Zaskrzypiały drzwi...
Tamten obraz sunie za tobą...

Decyzja.
Sekunda goni sekundę.
Szeleści papier, skrzypi pióro,
nerwowe ruchy
w dzikim podnieceniu.

Gwałtownym ruchem
zgarniasz sens
swoich dni.

Nie p o m y ś l a ł e ś
szybko zdmuchując
płomień świecy
swojego życia.

Nagle
załamały się pod tobą
wszystkie szczeble
kruchej drabiny istnienia,
drabiny odwrotu

Pamięć.

autor

mirosława

Dodano: 2010-02-04 21:35:51

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie