dramat

Nie znasz dnia ani godziny...

Dramat

Bez respektu i pokory,
Nagle, z hukiem ciemną nocą,
Śmierć wybrała się na tory,
By wziąć swoje z całą mocą !

Na żelazne, mknące węże,
Swą pułapkę zastawiła,
Wytrącając im oręże,
Krwawą jatkę urządziła !

Kto na jeden tor skierował,
Czy komputer, człowiek, system,
Czemu los tam zapolował,
Skąd okrutny taki występ ?

Nie ma dobrych odpowiedzi,
Śmierć nikogo nie uprzedza,
Kiedy zechce - to odwiedzi,
Nie pomogą rozum, wiedza !

Lecz i ona strach odczuwa,
Przed potęgą życia Dawcy,
Więc się nieraz tak odkuwa,
Choć ulega zawsze Zbawcy !

Czy to sąd był czy już kara,
Jak odczytać taki dramat,
Czy przelała się gdzieś czara,
Może brakło paru narad....?

NB 3-5-12 (... z cyklu Refleksje...) po katastrofie kolejowej na Śląsku 3-3-12

z nadzieją w bólu...

autor

żongler

Napisany: 2012-03-05 Dodano: 2013-03-03 00:37:40

Ten wiersz przeczytano 830 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie