DROGA

zycie jest droga ale zawsze jednokierunkowa nie da sie zawrocic

kiedy czlowiek sie rodzi to jak by staje na drodze
dlugiej i kretej co ma wiele znakow ku przestrodze
jeden znak jest niebieski kwadratowy i biala strzalka,
reszta znakow zakazu nakazu i jakas dzieci parka
powoli ostroznie rusza clowiek przd siebie
poszukujac innych jeszcze znakow na niebie

pedzac na przod ostro przyspiesza
czasem nie widzac ze tym innych rozsmiesza
dochodzi do rozdroza mysli jaka droge wybrac
na kazdej ten sam znak, nie mozna na skrzyzowaniu stac
wiec szybko obiera droge co dalej jest jedno kierunkowa
znow biegnie przed siebie nie wiedzac ze to prawie polowa

jedzie coraz szybciej i szybciej scigajac sie z czasem
wyprzedza na oslep, na zakretach lewym pasem
nie zauwaza ze zycie jest krotkie i kruche jak szklo
i nie zrozumie puki nie oprze sie o niebo i pieklo
i znow dojezdza do nastepnej drogi w bok
jednokierunkowa jak calego zycia bezwzgledny tok

kazda droga napotkana bedzie w jednym kierunku
i mozna jezdzic po labiryncie naszego wizerunku
wiec pedzimy wszyscy po drogach naszego zycia
spieszac sie a rozum nie nadaza za trybem serca bicia
nie dojedziemy nigdzie lecz ludzkosc tego nie swiadoma
biegnie na oslep póki smierc nas nagle nie zatrzyma

autor

Sajgon

Dodano: 2010-02-22 00:07:43

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie