Droga...

Płakał deszcz, czy cieszyło się Słońce ?
Dużo się zdarzyło.., wymienić wiele, żeby nie pominąć...
Dzień...,po którym normalnie przytulałam myśli do poduszki
Puchem lekkim chcąc je owinąć, jak w popiele gruszki
Noc.., po której zwyczajnie sny manewrują po parkurze codzienności...
Chwila, w której wskazówki cofają się w odmęty przeszłości,
Tej wartej pamiętania..., tej godnej żałowania...

Ktoś zakołatał przez próg, chciał ogrzać ręce przy moim ognisku..,
I przyniósł CIEBIE ! I pomyślałam...Królowa...w pachnącym Mrowisku
I nie trzeba było chwil parę, polan dorzucać już do ognia,
Bo zrobiło się jakoś... księżycowo ,a w sercu zapaliła się...pochodnia
Ale księżyc, choć wędruje niestrudzenie wiecznie.... gdzieś uciekł...fajtłapa
Może wpadł do Merkurego na kawę i zasiedział się w ogródku Wszechświata...
Tego usypanego złotym piaskiem...

A ja czekam na Niego...zaserwuje mu wtedy sprytną wazę rękodzieła wspaniałości,
I z zachwytu nie będzie chciał odejść..., nie będzie chciał chodzić już w gości
I ogrzeje mi swą latarnią.., drogę której dziś znaleźdź nie potrafię, która gdzieś przepadła
I będę spozierać nań samolubnie przez wizjer mojego świata
Nie oddam Jej nikomu ! Odgarnę gałązki wątłe, suche płatki przydrożnego maku
Nakarmię Ją świeżym deszczem, gdy Słonko zaśnie na leżaku
Pozbieram kamyk do kamyka, żeby Jej było już lżej...

autor

Savage

Dodano: 2005-04-29 22:28:02

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie