Droga

Czy pójdziemy tam gdzie iść nie chcemy?
Czy nie wzburzymy serc do trudnych dróg?

Szukamy wciąż nowych, starych słów
i jak strzały prędko do tarczy mknniemy

Tu płoną teorie, krzaki, zdumienia
Tu człowiek samotny stoi na brzegu

Tak jakby martwy choć ciągle w biegu
próbując zasłonić kurtyną zwiątpienia

Coś nam utrudnia, coś nam pomaga
wyrazić swą dusze i odkryć zasadę

Wszystko by zdybyć tak mądrą radę
na rzeczywistość o którą los błaga

Czy może zmartwychwstać serce człowieka
które się włóczy po widmach pamięci

Czy ktoś je złotym deszczem poświęci
bo ono od gwiazdy pocieszeń ucieka

autor

Uranos

Napisany: 2009-04-13 Dodano: 2009-04-13 10:43:12

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie