drogą

słońce
uwięzione w krwawych ramach nieba,
zasłuchane szeptem
miedzianych warg liści,
moich kroków ciężkich
umęczona ziemia,
prowadzi wśród gwiazd
białych płatków wiśni

już wieczór uśpiony
piaskiem na powiekach,
maszt mojego cienia
kołysze widnokrąg,
i perłami rosy
stopy srebrzy ziemia,
oddychając cicho
traw źrenicą mokrą

białe skrzydła rybitw
zmienione w obłoki,
morenowe głazy
lekkie od cierpienia,
rankiem świt okryje
nieba strop wysoki,
mgieł wonnych łąkami
uśpione ramiona

autor

pseudonim

Napisany: 2006-06-01 Dodano: 2006-06-01 08:30:48

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życzenia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie