Droga
Idź nieznajomy w siną dal,
Zostaw za sobą to, co duszę zabija,
Zapomnij co to ból, co to żal,
Nie zapomnij swojego wędrownego kija.
Krocz powoli bezdrożnymi polami,
Bądź z naturą, bądź z samym sobą,
Zostaw innych, usiądź między kamieniami,
Połóż się nad czystą piękną wodą.
Zaśnij snem dla innych tajemnym,
Pożegnaj się ze swoimi słowami,
Zostaw dobre myśli ludziom ciemnym,
Krocz zapomniany, krocz swoimi drogami...
przeklęte życie....
autor
Paweł Wosiak
Dodano: 2009-02-27 20:27:46
Ten wiersz przeczytano 598 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Troche smutno u Ciebie tutaj, mam nadzieje ze to tylko
chwilowe. Kazdy z nas kroczy ta droga wiodaca do tego
samego celu. Przystan, odpocznij, czasem dobrze w
samotnosci, na kamieniu wsrod traw! Jutro bedzie
lepiej! piekny wiersz!! Pozdrawiam..
Podoba mi się twoja droga, idąc trzeba mieć wytyczony
cel, marsz bez celu jest błądzeniem zyciowym.
...smutno tak jakoś mi się zrobiło trudno tak kroczyć
przez życie, gdy ono przeklęte. Może trzeba chwilę
przystanąć i razem z kimś iść w dalszą drogę?
Ciężko autorowi wiersza na sercu i ten ciężar na
papier ,w wierszu przelał.
Trudna ta życiowa droga... Ładny wiersz.
kazdy ma swoja droge...swoj krzyż...
piasek...fatamorgany...interesujacy wiersz
Droga zycia nic dodac nic ujac..pieknie
smutnym serduchem napisany,błądząca dusza. pozdrawiam
Ciekawie przedstawiasz drogę życia.
Bardzo tajemniczy wiersz, snuję różne myśli...jest
wiele dróg...samotny, zapomniany, niechciany kroczy
przez życie...siada pomiedzy
kamieniami..rozmyśla..Duży plus, wart tego
samotność jest straszna... a brak przynależności też
boli.
pięknie napisany wiersz,wątek smutny,plusik dla
Ciebie:)
bardzo ladnie napisane,ale zmienilabym koncowke korocz
zapomniany lecz swoim drogami...jakos talk silniej
przemowiloby do mnie.ALe wiesz nie koniecznie sugeruj
sie mna:)ja jestem jednak kropla w oceanie:):)
Pięknie... bardzo mi się podoba... ;)