Droga

Słodka przynęta wiatrów i barw
słodka przynęta śmierci, blask odbity na fali
Mój sens i sens tego co jest się przenikają
Mój sens to kompilacja, fantazja, skojarzeń dowolność
Spośród dróg, którymi mógłbym pójść więcej jest tych ślepych,
prowadzących donikąd, na ich końcu zawód lub znudzenie,
a w ich trakcie wysiłek i brak wiary i nadziei, że na końcu coś jest.
Wszystkie je warto porzucić. Ani jednej prawie, że nie ma.
I tak kończymy w ziemi.
Rezygnacja to brud, który mnie pokalał i gardzę sobą za to.
Cierpliwość się zużyła, a organizm zmądrzał.
Jedyne co pewne, to że trzeba żyć chwilą, tym co tu i teraz
rozpala pożądanie, co jest pożądaniem.
Cieszy kontakt z ludźmi i jak się cokolwiek chce.
Lecz nie wyrzekam się samotności.
Walka z nią jest poniżająca.
Zawodzą myśli o przyszłości, zawodzi odległy cel.
Ale ta przyjemność życia, ten instynkt kogoś kto niewiele myśli,
kto nie chce być niesprzeczny i akceptuje paradoks -
to nie zawodzi.
No i w ogóle nie ma woli, bo żyjąc z sensem nie przejawiamy woli,
my nią jesteśmy, a do tego nie trzeba się wysilać,
a tylko robić czego pragniemy, czym jesteśmy.
Może to jest sposób - nie wiem.
Bo w końcu to, że i tak umrzemy nie jest bardzo ważne.
A jeśli wizja przyszłości też rozpala, jest ok.,
ale tu i teraz musi rozpalać.
Że się rozminiemy z marzeniem to pewne,
ale żeby tak mieć chociaż co wspominać
i widzieć jak się tka kilim zachodni.

Koniec

autor

Belamonte

Dodano: 2009-07-28 17:42:46

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie