Droga
Nie wiem gdzie
tak naprawdę prowadzi
co ukrywa się za wzgórzem
dopytuję wciąż gospodarzy
zataczam błędne koło
I powracam na tę samą ścieżkę.
----
Swoja
niczyja
wykupiona
mieczem i krwią zdobyta
ileż zatartych śladów pamięta
ojców i matek co pierwszy raz
przez nią za rękę cię prowadzili
a ona była
I pozostanie nadal niezmienna.
----
Latem zdobią złociste kłosy zbóż
przydrożne pola
wydają się takie delikatne
Bardzo miłe w dotyku.
----
Zimą pokryta śniegiem
chłodzi w ręce biały puch
sprawia tyle przyjemności
Czyni na chwilę szczęśliwym.
----
Któż wraz z tobą
od początku nią podąży
jednak bez pośpiechu
gdyż trzeba znaleźć
czas na długie przemyślenia
A koniec jeszcze bardzo daleki.
Autor wiersza Damian Moszek
autor
Damian Moszek
Dodano: 2021-01-19 12:22:54
Ten wiersz przeczytano 186 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Piękna ta podróż po ojczystej ziemi, którą najpierw
pokazała matka...
Pozdrawiam cieplutko...
Piękny,poruszający wiersz...ta droga wydeptana jest
dla nas jak testament,byśmy nie zatracili pięknych
prostych prawd i nie zatracili się w wirze światowych
idei...pozdrawiam serdecznie*
Bardzo ładny .Pozdrawiam bardzo serdecznie.
Przeczytałam z przyjemnością.