Droga bez kierunku

Przestroga wypływa z królewskich żył
spadając na bezlitośnie oziębłe kamienie
wiatr męcząc się pragnąłby zdmuchnąc pył
patrzy gdzieś podejrzliwie i z utęsknieniem

Chciałby on spojrzeć i poznać świetlistość
lecz oto całuję go tajemnica
wyśmiał go człek ,pocieszyła kaplica
porwać chciał go cień karetą nie przejrzystą

Błąkał się bedzie ,chodził w ciemności
gdzie jęczą starzy zabłądzeni
czas oddać się w uścisk i upadek z wysokości
tego już nie zmieni !

Człowiek chce go wychłostać
myśl jego wierna ,chce podążac z nim
rękę podać pragnie wątła postać
potęga mówi - "zgiń"

autor

TRUEposh

Napisany: 2005-06-06 Dodano: 2005-06-07 22:27:54

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie