droga do nieba
przez pryzmat czasu
inaczej spostrzega
wyrwaną z nawiasów
drogę do nieba
wzrok wyostrzony
przez kanty lat
bywa mniej słony
choć drażni strach
soczewki smutku
z łzą nie wypłyną
czas jest zbyt krótki
przed snu godziną
Komentarze (11)
refleksyjny Ma w sobie zadrę Te soczewki smutku jakby
tylko w drodze były.Jednostajny krajobraz samotności w
starzeniu się i pogłębiający się strach.To obraz
niejednego człowieka gdy brak nadziei na zmiany Trafny
dobry wiersz Pozdrowienia:)
podobno odczucie szczęścia zależy od tego, jak się
patrzy na świat, czy dostrzega się to co dobre, czy
tylko to , co złe..."optyczny" wiersz, ciekawy
Wiersz trafia do mnie.
Karty zostały rozdane... grajmy więc... nie odchodźmy
od stołu...
samotność na starość -jeśli czegoś w życiu się boję
to chyba właśnie tego -super wiersz -pozdrawiam
smutny wiersz o starości, w której nawet sen nie
przynosi ulgi bo jest za krótki
droga do nieba w czasie nam przeznaczonym...pokonujemy
ze strachem i radoscia w smutku i samotności.....z
księgą w dłoni zapisując jej strony...zamyśliłem
sie...pozdrawiam
Ladny, krotki wiersz :)
witaj, czas nam pomaga wiele rzeczy zrozumieć, inaczej
patrzeć na życie.
ładny, mądry wiersz. pozdrawiam.
Niestety nie ma „Szkoły życia”.
Zaliczeń, nikt nam nie postawi.
Jak żyć? Jak kochać? Kogo wybrać?
Czy coś nas wzmocni, coś osłabi?
Dopiero idąc, dzień po dniu,
poprzez przeróżne ścieżki kręte,
całkiem niespodziewanie dla nas,
można zobaczyć, co jest za zakrętem…
Uściski Słoneczko :)
Fajny, refleksyjny wiersz... podoba mi się nastrój...