Droga ku przeznaczeniu

Po górskim potoku wodzie liść zielony płynie
Zziębnięty, zagubiony i i bez resztek sił
Lecz śpiewa pieśń o przepięknej dolinie
W której kiedyś kochał, żył i słodko śnił.

Daleka droga od morza wielkiego go dzieli
Złote gwiazdy na niebie drogę mu oświetlają
Twarz Księżyca jest celem do zagubionej nadziei
Wśród zakrętów rozdroży ciemności szare go otaczają.

Słońce go do snu przytula swym ciepłym promieniem
Gdy świtem się budzi wita go kolorów tęczy zorza
Wiara, nadzieja i miłość jest jego pocieszeniem
Ku w wędrówce w inny świat, ku w wędrówce do morza…

autor

KRZYSIEK S

Napisany: 2006-10-08 Dodano: 2006-10-08 22:49:54

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie