Droga samotności

Ach, ta samotność...pieony, refleksyjny wiersz.

Ta iskra nadziei zawsze potrzebna, dobrze, że ona
jest,
lubię optymizm w wierszach,
pozdrawiam serdecznie, Mariolko :)

zawsze pozostaje nadzieja...pozdrawiam :)

Samotność, tęsknota są jak siostry dwie.
Gdy wpadniesz w ich sidła chodzisz jak we mgle.
Pozdrawiam.

Mariolu samotność czasami bardzo ciąży ale zawsze
możemy mieć nadzieję , że spotkamy kogoś co ją
zapełni.Wiersz jak zawsze piękny.Pozdrawiam gorąco.

Od niedawna idę samotnie przez życie, dołączyła do
mnie tęsknota, jak na razie nie pomniejszając bólu po
utracie kogoś, kto dorównywał kroku i był moim
wsparciem. W wierszu znalazłam zwrotkę, która przykuła
moją uwagę:
"poznaje nową wartość
rozgrzaną iskrą nadziei
rozświetla przyszły los
kolorem potęgi
aż po horyzont"
Wzięłam ją sobie do serca, licząc na to, że w
przyszłości moje życie nabierze rumieńców.
Mariolo, dziękuję za piękny wiersz i ślę serdeczności
:)

Dziękuje pięknie za wizytę przemiłym Gościom i
pozostawiony ślad,życzę radosnego dnia:)

Piękny wiersz otulony miłością i nadzieją. Pozdrawiam
serdecznie.

hmmmm, ja raczej w tym tekście zamiast samotności
wolność widzę, serdeczności Mariolko :)

Ładnie powiązałaś lotem ptaka,
nadzieję z tęsknotą.
Miłego wieczoru Irys.

A wolnemu ptakowi dużo wolno,a więc Marioluś
płyń...płyń...aż znajdziesz przystań...piękne
strofy,serdeczności :)

Przepiękny wiersz z miłością pisany oby drugi
samotności przeminęły i zawsze były drogami
wzajemności podążania we dwoje.

Tęsknota i nadzieja...
Pięknie piszesz Mariolko:)
Pozdrawiam:*)

Niech ta tesknota pozwoli Ci przetwac.
Podoba mi sie bardzo Twoje spojrzenie.
Pozdrawiam :)

Droga samotności często sprawia wrażenie jakby nie
miała końca. Jest szara, w ponurym otoczeniu i czasami
bez nadziei.
Tak ją widzę.
Pozdrawiam:)
Marek