Drogi mego ciała

A kiedy rzeki krwi mojego ciała
Wyschną
Oddam materię setkom robaków
I proch w prochu brodzić będzie

Kilka zdeptanych zostanie
Niektóre przez ptaki skończą pożarte
I będę ptakiem wolna i nieświadoma
Z niebytu do istnienia

Skończone a wieczne
Ptak padnie ofiarą innego
Inna więc będę chociaż ta sama
A to dopiero początek drogi

Będę górą na którą się wspinasz
Wodą którą pijesz
Ziemią po której stąpasz
Tobą wreszcie

Ja jestem światem
Bo świat jest we mnie
Nic nie może się zmarnować
W materialistycznym tańcu istnienia

autor

Leśna

Dodano: 2005-06-29 15:23:19

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie