( dryfując po morzu samotności )

Nie bójmy się kochać!

Zabłąkane serca nie mogą się spotkać
uciekają od rzeczywistości
Wzlatują wysoko nad horyzont
dryfując samotnie po morzu

Boją się spotkania
nie chcą być zimne obojętne
wolą pozostać samotne
dumne
że nie skrzywdzone
dotarły do zmierzchu swego życia

Płyną niespełnione omijając kolejne wyspy
wyczerpane
stęsknione
rozżalone
dobijają do portu zwanego uczuciem

Zanurzając się powoli w głębi oceanu
zwanego miłością
doświadczają bliskości
jakiej dotąd nigdy nie zaznały

Jak dobrze że się spotkały...

Bardzo dziękuję za rady mam nadzieję że choć trochę udało mi się to poprawić;) Jeszcze raz dziękuję;))

autor

monkar

Napisany: 2009-07-19 Dodano: 2009-07-19 13:47:25

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie