drzewa

Spacerowałam między nagimi postaciami
Smukłe ciała z wieloma rękami
Wyciągniętymi ku niebu w błagalnym geście

Ich modlitwy zbyt cichymi były dla mnie słowami
Unoszone i rozpraszane wiatrami
Zamknięte w powietrznym, niewidzialnym areszcie

Skóra tych postaci dołem zrogowaciała
Mchem pokryta od północnej strony
Ku górze gładkość odzyskiwała nabierając kolory

Ciemno brązowa skóra górą rudziała
Tworząc jakby płaszcz złożony
Z warstw mających różne struktury

Zamyślone letargicznym snem kołysane
Stały nie mogąc ruszyć stopami
Statecznie przysypanymi przez grunt

Mocniejszymi podmuchami uwalniane
Niektóre spadały broniąc się rękami
Śmiercią przypłacając swój bunt

Nie można im było myśleć o wolności
Przypisane do miejsca tam miały trwać
Gdzie rzucił je wiatru los

Stojąc w nieregularnej kolejności
Dostając to co i tak miały brać
Stoją odporne na cios

autor

Bieniek

Napisany: 2008-01-18 Dodano: 2008-01-18 12:14:02

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie