Drzewa milczały
drzewa milczały krzewy
wśród smutku zwiędłych kwiatów
ustały ptasie śpiewy
las ogłosił żałobę
dla ostatnich mamutów
zmarznięte pole grobem
skamieniało powietrze
stały rzeki w bezruchu
oceany w półwietrze
znieruchomiał świat cały
po globalnym wybuchu
ptaki nie ocalały
zatrzymuje się Księżyc
Wenus już w smutku czeka
ruch Marsa wkrótce stęży
żałość Słońca rozbrzmiewa
pod ciosami człowieka
padły ostatnie drzewa
odszedł bezmyślny homo
kilka dni później w ciszy
żałoby nie głoszono
autor
Janusz Krzysztof
Dodano: 2018-05-18 08:36:59
Ten wiersz przeczytano 1855 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
och, jak nas "homosapiensów" trudno kochać
Wena
Wiktor
Miejmy nadzieję, że to nigdy się nie zdarzy, ten mój
katastroficzny scenariusz. Dziękuję za wizyty,
czytanie i komentarze. Pozdrawiam.
Świetny wiersz. Znakomicie ujęty katastrofizm, zwł.
począwszy od zwrotki drugiej. Robi wrażenie.
Pozdrawiam Januszu serecznie:)
podoba mi się czarnowidztwo, może dlatego, że to nigdy
nie nastąpi
w domyśle, że ludzie nagle padną jak muchy
życzę słonecznej niedzieli :)
Elena
Dziękuję za wizytę, czytanie i
komentarz. Pozdrawiam dobranocnie.
Wieszczysz, prędzej ludzie znowu cofną się w rozwoju,
albo znajdą alternatywne źródła energii, bo tak dalej
się już nie da...Wszystko zatrute :(
Pozdrawiam :)
Krzychno
Miło mi, że przeczytałeś mój "czarny scenariusz". Na
pewno tak źle nie będzie, ale poeta ma prawo czasem
"przegiąć" w swojej wizji. Dziękuję za wizytę i
komentowanie. Pozdrawiam.
Witaj Januszu:)
Opisujesz nam tu czarny scenariusz.Mam nadzieję,że się
ludzie opamiętają i do tego nie dojdzie:)
Myślę czy nie płynniej by było "Wenus w smutku już
czeka" ale to tak na moje:)
Pozdrawiam:)
Krzemanka
Anna
Waldi
Dziadek Norbet
Anula
Dodzio
Amor
W.M.
Ciemna strona Księżyca
Sotek
Mój wiersz miałby za zadanie nie tyle przestraszyć, co
poruszyć sumienia tych, którzy są w stanie, a nie
przeciwdziałają degradacji przyrody na naszej
Planecie. Jeśli nie zostaną odwrócone niekorzystne
tendencje i działania, to coś bardzo złego
(niekoniecznie wiemy, co) może się naprawdę wydarzyć.
Dziękuję za wizyty, czytanie, wsparcie i komentowanie.
Pozdrawiam.
Smutny przekaz skłaniający czytelnika do refleksji nad
wartościami życia.
Pozdrawiam Januszu
Marek
Smutno dziś u Ciebie
Usmiech łap :-)
Człowiek sam się zniszczy żyjąc pośród zgliszczy... :)
Człowiek sam się zniszczy żyjąc pośród zgliszczy... :)
Człowiek sam się zniszczy żyjąc pośród zgliszczy... :)
Tak będzie to pewne. Miłego dnia.