Drzewo

wyrosło - z małego nasienia
gdzieś przypadkiem porzuconego wiatrem
jego cienka kibić
ustroiła się w barwy wiosny

będąc młodzieńcem stało dumne
hardo rzucając spojrzenia
ku niebu ...
dalej ku niebu

wyprostowany pień
gałęzie jak rozpostarte ramiona
liście pomalowane świeżą zielenią
to wszystko myślało że sięga Boga

mocne korzenie jak fundamenty
głęboko wrzynały się w ziemię
stało by trwać
i trwało by dalej

gdyby nie szkodnik
ten nienazwany -
może ten wewnątrz
może ten z zewnątrz

nadgryzł korzenie
skruszył fundament
wszystko skarwowaciało
jak skarliło się moje życie

autor

niegrzeczny

Napisany: 2005-05-02 Dodano: 2005-05-02 23:03:39

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie