Drzewo

Wśród twych konarów ptaki wiją gniazda,
pąki twych kwiatów ozdabiają park.
Pod twymi liśćmi robaczek się chowa
i w cieniu twoim odpoczywa człek.

Tyle masz zasług, lecz tego wciąż mało,
nie potrafimy doceniać cię już.
Wkrótce ktoś zetnie twoje piękne ciało,
a tam gdzie stałeś- pozostanie pień!

I będziesz wędrować, ciągle się zmieniając.
Od tartaku do stolarza, a od niego do nas znów.
Będziesz deską, blatem, meblem na którym osiądzie kurz.

W końcu, zrobią z ciebie papier.
Ludzie zapiszą na tobie wiele niepotrzebnych słów.
A gdy im się znudzisz, nazwą cię makulaturą- ot tak!

U celu twej wędrówki spłoniesz.
Będziesz się kurczył i kurczył, i...
pozostanie z ciebie pył.

A kiedyś byłeś potężnym drzewem...

autor

*scarlett*

Napisany: 2006-06-23 Dodano: 2006-06-24 08:34:02

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie