Dublin- chichot w alkowie -Hel

zadufanym i pełnym wizjonerstwa dedykuję

nie mam szans na łamanie zasad
nie podchodzę do tych spraw z dozą swobody
nie bywam zbyt poważny nawet upięty w garnituru treść

moje oczy kpią bezczelne dwa razy go uwiodłam zanim stanął w drzwiach pokorny
arogancki typ piszący namiętnie - chwile w przedziale ułożyłabym jak głowę na jego ramieniu
myślałam o tym w kategorii pomyłek to jak szpilki do ogniska uwagę zwraca bez słów

samodzielny czy samotny a może zbyt senny by ufać mówiłaś
zanim pozbierałem zaufanie byłem uczciwym wrogiem twojej kokieterii
a przecież nie dotknąłem progu kobiecości ukradkowym pocałunkiem
nawet nie szukasz poza garścią słów uwieszonych sieci mimochodem
surowo planujesz sceny dramatu bezczelnie oznajmiając - znów wyjeżdżam by zatęsknić

kilka lat w drodze ku pamięci idola
raptem ładny wpis w notce biograficznej
opatrzność otoczyła mnogość pomysłów i brak odwagi
pewność silnych rąk i nijakie reguły powrotu do domu
kilka złamanych serc białe misie niemodne chusteczki na podorędziu szkic lub portret
alkowa to takie serce domu wieczorową porą czasem u podnóża schodów.

...tym widzącym śmielej też. ku przestrodze

autor

mirno

Dodano: 2008-12-14 01:24:23

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie