Z duchem czasu

ranić
to znaczy wyrwać serce
z miejsca gdzie tylko wgłębienie zostało
i pytać czy jeszcze bije
na przekór samotności

drwić
to śmiać się w nos
czarnemu kotu przechodzącemu
na przejściu dla pieszych
zielonym na wskroś
nie powiedzieć że dziś piątek trzynastego
przeszukując pustkę od A do Z

odpychać
to jeździć paznokciem po kruchym lodzie
wykonując piruety oczami
omijając szerokim łukiem
punkt wsparcia
czczony do niedawna

kłamstw odwracać na prawą stronę
nie ma komu
dekalog dwudziestego pierwszego wieku
wygłaszasz na szczycie
swój egoizm manifestując

autor

Osamotniona20

Napisany: 2015-08-17 Dodano: 2015-08-17 21:44:38

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie