Duchowy Alzheimer

"Duchowy Alzheimer".
08.04.2019r. poniedziałek 10:22:00

Duchowy Alzheimer
Pojawia się co rusz,
Bo zapominamy o tym,
Że pisał palcem po Ziemi.

Nie możemy się tak zapominać,
Bo tylko my i aniołowie
Mamy zaproszenie
Na Boży obiad.

Braterstwo pokoju
Nie może czekać w poczekalni,
Bo nie wzniesie się jak orzeł
I przepadnie to co za nami.

Pochłonie to strach i śmierć.

Miłość może być zawiedziona,
Może jednocześnie być prawdziwa,
A pokrzyżowana droga życiowa
Może skropić tęczowe wzgórza.

Nie wiadomo co jest co,
Ale walka z wiatrakami
To też poszukiwanie dobra wspólnego,
Bo można tworzyć bazy danych.

Jednak o prawdziwą świętość się rozchodzi.

Horyzont wieczności pojawia się,
A my nie możemy udawać,
Że zapomnieliśmy o tym wszystkim,
Co wraz z Duchem Świętym na nas zstąpiło.

Zbliża się Wielka noc,
Bo w Wielkanoc każdy chce mieć
Dach nad głową.
Naszym dachem może być kościół.

Zawsze powinien być Kościół i niebiosa.

Ważne jest by wspierać i towarzyszyć,
I wspólnie tworzyć piękne kroszonki*,
I zachować trzeźwość,
Zwłaszcza tą duchową.

Gdzieś w przykościelnych ogrodach
Walczy się z Alzheimerem,
Który w życie duchowe wkrada się,
Bo wybrał zły adres.

Potrzebna jest więc pielęgnacja sumienia..

Czasami jesteśmy zaplątani w jąkanie
I może czasem się wydawać,
Że nie jestem fajnym gościem, fajnym człowiekiem,
Ale wiem, że dam radę, a poprzeczka wisi wysoko.

Wspólnie możemy przeskoczyć nad tym wszystkim,
Zwłaszcza nad duchową przepaścią i zapomnieniem,
A wtedy tam u góry, odnajdziemy labirynt,
Który uleczy nas i doprowadzi do wiecznego celu.

To wszystko ma sens, jak paski u zebry.

Sztuczna, czy prawdziwa, osobowość, inteligencja,
Wiara, duchowa realność, nie ważne co
I nie ważne ile to wszystko właściwie waży,
Ale na pewno trzeba zaśpiewać wzniosłe modlitwy.

Może jakaś katolicka epopeja
Uchroni nas przed niespodziewanymi Pompejami
Wtedy zdołamy zajrzeć w rany boskie
Z wiarą, a nie z nieprzekonania.

Wtedy zdoła skruszyć nasze serca wieczna epoka.

Musimy zrobić dobry start,
By duchowy Alzheimer nas nie dosięgnął
I niech w ramiona wezmą dziadki swe dziatki**,
Bo jesteśmy jak poszukiwacze korzeni.

Na stole pojawił się Mazurek Królewski,
A w tym czasie Boży atleta wykuwa drogi,
Które prowadzą do Nieba
I taka jest prawda.

Jest pięknie, więc chodźmy i nieśmy bukiet polnych kwiatów.



*Określenie na pisanki, mówi się tak na Śląsku.
**Określenie na dzieci.

Miło, że jesteście, zapraszam ponownie :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2019-04-08 Dodano: 2019-04-09 09:42:48

Ten wiersz przeczytano 658 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie