Duma
Siedzę sama, piszę wiersz,
jestes parę metrów obok,
wiesz?
ani Ja ani Ty nie podejdziesz-gdzież,
pokłóceni jak sąsiedzi,
nikt nikogo nie odwiedzi,
nie zapyta się co boli,
lepiej żyć w głupiej swawoli,
tak po cichu sobie wróżę,
ale z nas są oba tchórze,
i mijają dni, tygodnie,
bo tak łatwiej, tak wygodniej,
jedno z drugim gdzieś tam błądzi,
bo przeklęta duma rządzi.
autor
Esprit
Dodano: 2012-02-12 18:53:01
Ten wiersz przeczytano 436 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
oj, to faktycznie bardzo niemądre... fajna miniatura
Czas z tym skończyć.
Pozdrawiam
tak, podajcie, bo to co zaistniało to pierwszy gwóźdź
do trumny tej miłości (znam z autopsji) a wiersz
zgrabny +
Podajcie sobie dłonie...