Dumny Paw (Dla starszych dzieci)
Arkadiusz Łakomiak
Oskarżyła żona pawia,
że ten rogi jej przyprawia,
bo go nigdy nie ma w domu.
Znika w nocy po kryjomu.
Żona pawia:
- Chyba zdradzasz mnie mój drogi,
coraz większe mam już rogi,
mówią mi to inne ptaki,
gadaj prędko, kto to taki?
Paw:
- Ależ moja dobra duszko,
tylko twoje wolę łóżko,
po co nam te głupie waśnie.
Kocham ciebie, uwierz właśnie.
Żona pawia:
- Proszę! nie pleć mi tu bzdur,
co robiłeś u tych kur?
Już wykręcić się próbujesz -
Czekaj draniu, pożałujesz!
Paw:
- Mogę ci zagwarantować.
Nie masz czego tu żałować,
choć jesteśmy dumne pawie,
to jesteśmy razem.... prawie.
Komentarze (38)
Przyleciałam za Anną choć miotły jeszcze się nie
dorobiłam, warto było, bardzooo mi sie podoba:)
...prawie- mówi wszystko!
Wspaniały!
Zazdroszczę talentu!
Dzieci są szczerymi krytykami bajek, takich cudnych,
jak Twoje!
Pozdrawiam!
:))) Świetne
:)+++++:)
Pozdrawiam.
Arku ,poeto wspaniale
No... Panie Misiu... Pozazdrościć talentu.:D
Dobra bajka dla dorosłych:)
Zgoda, Arkadiuszu, dla starszych. Ale oczywiście
fajny. POzdrawiam
to "prawie" wyjaśnia wszystko :-)
:))))) Pozdrawiam z uśmiechem :))))
"choć jesteśmy dumne pawie,
to jesteśmy razem... prawie."
...dobry :)
Ach te pawie:)
Prawie...?!
- na to w mig Pawiowa.
Sprawię,
abyś pożałował!
Struś mnie
tokowaniem wabi.
Cóż, więc?
Prawie się przyprawi..........! :)
Tatiano Gaicy. Od kiedy to kobieta mówi z końcówkami
męskimi. Ewidentnie jesteś czyimś klonem. Tutaj jednak
pozytywnym, bo wszystkim słodzisz.