Dusza

Dusza ubiera się w myśl
Ani za ciasną, ani w zbyt obszerną

Kiedyś myśl była zapinana na haftki i koniki
Rozpinało się ją powoli ze smakiem
Rozkoszując się jej swobodą wydobywaną na światło
Nabierała barw i polotu

Później w dobie parowozów i pierwszych samochodów
Odzież duszy zdobiły guziczki i pętelki
Stopniowo zamieniane na zamki błyskawiczne
Dusza wydostawała się coraz szybciej na świat
Lecz równie szybko chowano ją przed słońcem
I rozwichrzonym pędem życia

Teraz w szalejące huragany myśli
Pędzone bez skrupułów z prędkością gigabajtów
Wkłada się i wyjmuje duszę przez szerokie karo
By nie tracić czasu
Na niepotrzebne rozmyślanie

autor

Pliszka

Napisany: 2008-08-05 Dodano: 2008-08-06 13:21:35

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie