Dusza
Dusza
Zagubiona
Tam gdzie wzrok mój nie dosięga
błądzisz,gnasz przed siebie.
Drogowskazem mądrości księga,
samotna jak diabeł w niebie.
Opuszczona
Jedynym przyjacielem cień
cierpliwy, nie opuszcza cię na krok.
To on za rękę trzyma cię,
wtedy gdy zawodzi wzrok.
Niechciana
Stoisz w tłumie a jednak sama
tysiące spojrzeń przeszywa na wskroś.
Wielkość twoja zapomniana.
klęknij przed tłumem o litość proś.
Dumna
Nad głową krążą czarne chmury
Ile warta jesteś dobrze wiesz.
Nawet gdy dzień jak dziś ponury
z podniesioną głową mkniesz.
autor
TOMY
Dodano: 2008-03-28 18:48:36
Ten wiersz przeczytano 678 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Bardzo mi się podoba,naprawdę ładny ;) Trochę tej 3
zwrotki nie rozumiem,ale postaram się nad nią
pogdybać,bo rymy są ładne..Poprostu coś mi w niej
niepasuje ;p Ale nie zwracaj uwagi na to,ja dziwna
jestem ;D
fajny, mądry i prosty w odbiorze wiersz. podoba mi
się!
jedyne co niezniszczalne, niepowtarzalne i tak do
końca nasze-dusza, pięknie , obrazowo i z ujęciem
sedna głębi tematu.