Dusza
Jak dobrać w słowa to, co serce czuje;
czego pragnie i czego potrzebuje...?
...zatem Miłości, szacunku, dozgonnej
wierności,
zrozumienia, czułości i przychylności.
W te słowa przyodziać zatem serce można
i zdziałać to wszystko, by myśl nie była
trwożna.
Także JE już mamy obrane słowami,
lecz co z duszą i z JEJ pragnieniami?
Co tak naprawdę tkwi w głębi człowieka?;
za czym stale dąży i na co ciągle czeka?
O wiele trudniej imię jest JEJ nadać,
bo przecież tyloma językami potrafi płynnie
władać!
Szukając tego jednego, ważnego jakże
słowa,
dookoła Niej tęcza bajecznie kolorowa.
Za przybydkiem goni, przybytek wręcz
odpycha;
dumnie tak stąpając, nie wiedząc co to
pycha.
Jeszcze niewiem, które słowo pasuje do mej
duszy,
lecz marzenia są piękne, bo i bez nich
serce się kruszy...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.